Avonturen in de jungle

Ja, het staat er echt! Aan het begin van mijn tweeëneenhalve week vakantie hebben we maar liefst vijf nachten en zes dagen moeten overleven in de JUNGLE... samen met een gids, een kok en een bootsman natuurlijk. Overleven is dan een groot woord, maar een avontuur was het zeker. De eerste dag zijn we vroeg begonnen aan onze zes uur lange reis naar de eerste bestemming. Drie uur met een busje, drie uur met een bootje. De reis met de bus was te doen. De boot iets minder. Dit was natuurlijk geen mooie speedboot, maar zoals ze dat hier noemen: een korjaal. Dit is een langwerpige houten boot waarin je per twee personen achter elkaar zit met je kont op een houten plank en je rug tegen een houten plank. Helemaal achterop zit de bootsman die de boot bestuurt. Hiermee vaar je dan over het water door de bossen van het oerwoud. Zeker op het begin is dit geen straf. Je geniet lekker van het zonnetje, de wind, het water met af en toe een stroomversnelling en het prachtige uitzicht. Helaas duurde dit net iets te lang en waren onze billen na een tijdje net zo hout als de boot, maar alsnog was het heel leuk.

Onze eerste verblijfplaats was Apiaapati. Hier sliepen we twee nachten. Apiaapati is gelegen op een soort eiland in het water. Behalve de beheerder en zijn familie waren we de enige. Charlotte, Alyssia, Lisa en ik sliepen in een houten vierpersoonshutje en Mandy en Milana in een tweepersoons. Er was een wc-gebouwtje maar geen douche. Je moest jezelf dus wassen in het water van de rivier. Best wel primitief dus. Maar als je daar ’s ochtends zit op een rots met alleen het geluid van stromend water om je heen en het mooie uitzicht van de jungle, was het nog zo slecht niet! Toen we aankwamen hebben we hier dan ook even van genoten. Vervolgens hebben we een kort tripje gemaakt naar een dorpje vlakbij. We gingen opzoek naar een winkel. De winkel hadden we snel gevonden alleen de eigenaar was er niet.. dus gingen we op zoek naar de eigenaar. Inmiddels was het al aan het schemeren. Wanneer het schemert is het vaak al snel donker en in de jungle is donker ook echt donker. In de dorpjes hebben ze geen elektriciteit en dus ook weinig licht. Je hoort dus allemaal beestjes om je heen zoemen en tegen je benen springen zonder dat je ziet hoe of wat.. Gelukkig konden we na het bezoek aan de winkel terug naar onze hutjes. Waar we vervolgens kennismaakte met nog meer leuke beesten: huiskamerspinnen. Dit zijn aardig grote spinnen die het leuk vinden om de hele nacht aan je plafond te hangen en insecten te eten. Het was natuurlijk wel even wennen om hiermee in slaap te vallen, maar gelukkig hadden we allemaal een klamboe dus dat scheelde.

De volgende dag zijn we de vakantie goed begonnen met een trip door de jungle. De gids liep voorop met een enorm hakmes en begeleidde ons door het oerwoud. Super gaaf! Onderweg hebben we de mooie natuur bewonderd, maar op een paar grote felgekleurde vlinders na hebben we weinig dieren gezien. Dat kwam omdat er door de bewoners van de dorpjes gejaagd wordt op al het wild. Alle slangen, apen en jaguars maken dus gauw dat ze wegkomen wanneer ze mensen horen. Ondanks dit was het een ontzettend gave ervaring!

De tweede dag hebben we lekker gerelaxt bij een waterval en zijn we daarna verder gevaren naar onze tweede bestemming: Tang Luku. Hiervoor moesten we twee uur terugvaren. Ook hier sliepen we met zijn vieren in een hutje. Dit hutje was gelukkig iets ruimer dan het andere. De laatste vier dagen hebben we hier veel leuke dingen gedaan en gezien. Waaronder.. vogelspinnen. Jaja, ik heb ze echt gezien. Dikke enge vogelspinnen. ’s Ochtends had ik al een dode huiskamerspin in mijn klamboe gevonden, dus daar was ik inmiddels al aan gewend. De vogelspinnen moest ik ook wel aankunnen. En daar gingen we, in het donker schijnen met onze zaklampen op de palmbomen. In totaal hebben we er drie gezien, waarvan twee baby’s. Nu is namelijk het seizoen dat de volwassenen eitjes leggen en doodgaan. Het was wel indrukwekkend om zo’n vogelspin op een paar centimeter afstand te zien, in plaats vanachter een raampje in de dierentuin. Ze zien er ontzettend eng uit (harig, lange dikke poten, dik lijf, dikke kop met 50 ogen..) maar vallen reuze mee. Ze doen niks, zelfs als je ze port met een stokje blijven ze rustig op hun boomstam zitten. Ze bijten alleen als je ze bijvoorbeeld van boven oppakt en ze zich bedreigt voelen. De vogelspinnen waren dus een meevaller, ook al zou ik die toch liever niet in mijn klamboe willen vinden.

Wat ook een leuke ervaring was, was de kaaimannen tocht die we hebben gemaakt. Kaaimannen zijn een soort kleine krokodillen en komen veel voor in Suriname. Qua grootte verschillen ze ongeveer tussen de 2,5 tot 4 meter. Overdag leven ze vooral in het water aan de rand van de rivier en ’s avonds komen ze naar het oppervlak. Het beste moment om dus een kaaimannen tocht te doen is.. in het donker. Dus daar gingen we, in de korjaal in het pikkedonker de rivier op. We moesten zo stil mogelijk zijn en mochten geen lichten schijnen. Alleen de bootsman had een grote zaklamp waarmee hij naar de kaaimannen zocht. Goed, varen in het donker in een smal bootje waar je met een bocht bijna in het donkere water ligt is voor mij sowieso geen pretje, maar het leukste kwam nog. Iedereen is stil, kijkt rustig voor zich uit, wanneer ineens.. allemaal vissen uit het water omhoog springen! Een hele school vissen vliegt omhoog en tja, die moesten natuurlijk weer landen.. in onze boot. Het leuke was dat de eerste vis die omhoog sprong niet alleen spartelend landde in de boot, maar vanuit het water recht tegen Mandy’s hoofd aan vloog. Wat natuurlijk dikke paniek veroorzaakte en ik bijna een hartverzakking kreeg. Het enge is dat je die vissen niet ziet aankomen omdat het zo donker is. De tijd daarna was voor mij gevuld met pure angst en nog een paar spartelende glibberige vissen in en om de boot. Gelukkig niet dicht bij mij, dan was ik waarschijnlijk zelf het water in gesprongen. Maar goed, het was natuurlijk een kaaimannen tocht en geen vliegende vissen feest. In totaal hebben we drie kaaimannen gezien. Je zag ze alleen op verre afstand dus foto’s maken is niet echt gelukt, maar alsnog heel gaaf dat ik ze heb kunnen zien!

Dat waren zo’n beetje de hoogtepunten van mijn vakantie in het binnenland. Het was een ontzettend leuke ervaring en ben heel blij dat ik dit hebben kunnen doen! Na de jungletrip hebben we nog een nachtje geslapen bij Bergendal en een nachtje op Galibi. Daar zal ik ook zo snel mogelijk een verhaal over schrijven!

Super Sunday

Wat lang geleden dat ik op mijn blog heb geschreven. Ik ben hier vanaf morgen alweer een maand! Er zijn inmiddels weer veel dingen gebeurd. Leuke dingen, maar ook minder leuke dingen. Ik zal beginnen met de minder leuke dingen, dan hebben we dat maar gehad.

Vorige week zondag zouden we ons eerste tripje maken: Super Sunday. Jammer genoeg voelde ik me sinds vrijdag, na de sportdag op stage, niet zo lekker. Ik dacht een zonnesteek te hebben, maar later bleek het een keelontsteking te zijn. In plaats van Super Sunday was het voor mij een suffe Sunday en lag ik de hele dag met hoge koorts op bed. Charlotte voelde zich ook niet lekker, waardoor uiteindelijk maar drie van ons op trip gingen. Super zonde, want we hadden al betaald. Maar de meiden waren nog geen uur weg of ze kwamen terug. We zijn er zo voor gewaarschuwd en toch is het ons overkomen: telefoon en camera gejat. Milana had haar tas onder de passagiersstoel in de auto van de gids gezet, die hij blijkbaar niet goed op slot heeft gedaan. Toen ze terugkwamen stond haar tas op de stoel in plaats van eronder en waren haar iPhone en onderwatercamera weg. Heel erg jammer. Ze zijn gelijk langs het politiebureau geweest voor aangiften en gelukkig heeft Milana een telefoon als vervanging kunnen regelen.

Omdat ik dus ziek was heb ik de afgelopen week alleen maar op bed kunnen liggen. Hoe saai dat ook was; ik moest en zou beter worden. Gelukkig is dat gelukt en hebben we afgelopen zondag wèl een Super Sunday gehad! Voor deze trip moesten we al vroeg ons bed uit en om 7 uur klaar staan bij het Torarica Hotel. Vanaf daar gingen we met onze gids (en ongeveer 4 anderen) naar het Onafhankelijkheidsplein. Hier was de finale van een vogelzangwedstrijd... Het klinkt heel raar en dat was het ook. Steeds gingen om de beurt twee zangvogeltjes tegen elkaar en moesten dan zoveel mogelijk geluiden maken. Die werden dan gescoord door een jury. Heel vaag. Gelukkig hebben we hier niet lang gestaan en zijn we doorgegaan naar het volgende deel van de tour: de markten. We hebben in totaal vier verschillende markten bezocht. Een Chinese markt, een Javaanse markt, een vlooienmarkt en een bloemenmarkt. Op de eerste twee markten was vooral eten te koop (Javaans en Chinees). Hier hebben we een aantal dingen geproefd zoals kaaimannen vlees (wat gewoon naar kip smaakt) en nog een paar waarvan ik de naam niet meer weet... Op de vlooienmarkt was van alles te koop. Eten, kleding, antiek, rotzooi en zelfs herder puppies! Die laatste vond ik dan natuurlijk wel het allerleukste. Na ook de mooie bloemen op de bloemenmarkt te hebben gezien, zijn we doorgegaan naar de Paramaribo Zoo. Hier werden verschillende dieren gehouden die ook in Suriname in het wild leven. Waaronder allerlei apen, schildpadden en jaguars.

Na het bezoek aan de dierentuin waren we klaar met het eerste deel van de trip. Het tweede deel ging pas verder in de middag. We moesten ons hiervoor drie uur vermaken, maar het was het waard! Tijdens het laatste onderdeel hebben we een boottocht gemaakt over de Suriname rivier. Het varen zelf vond ik sowieso al leuk, maar het leukste waren de dolfijnen die we hebben gespot! De gids zei dat de dolfijnen van aandacht houden en ze naar je toe komen als je in je handen klapt of fluit. Na een tijdje klappen als een malle en fluiten als een gek, zagen we een paar vinnen boven water komen. De dolfijnen zwommen om de boten heen en lieten af en toe hun kop zien of maakte een kleine sprong. Ik vond het zo gaaf om gewoon wilde dolfijnen te zien! Omdat ze zo snel zijn en je niet ziet waar ze zwemmen was het lastig om ze op de foto te zetten, maar uiteindelijk is het me toch gelukt! Daarna zijn we aangemeerd bij een oude plantage, wat nu een klein dorp is geworden. Na hier wat te hebben gegeten zijn we weer teruggevaren over de rivier. Ik mag wel zeggen dat dit echt een Super Sunday was!

Aankomende woensdag hebben we vakantie en gaan we een paar dagen overnachten in de jungle! Ik heb hier heel veel zin in, maar vind het stiekem ook een beetje spannend. We gaan verschillende tripjes maken zoals traditionele dorpen bezoeken, varen in de stroomversnellingen, douchen onder de watervallen en misschien zien we ook wat dieren uit de dierentuin in het wild...

Alweer een weekje verder

Alweer een week in Suriname, wat gaat de tijd toch snel! Aan de andere kant heb ik het gevoel dat we hier al een maand zitten. Maar dat komt denk ik omdat we de afgelopen dagen al zoveel gedaan en gezien hebben!

Vorige week donderdag hebben Alyssia, Charlotte en ik ook een fiets gehuurd bij Zus&Zo. Vanaf daar zijn we met z'n vijven naar ons huis gefietst en heb ik mijn eerste fietstour gemaakt door Paramaribo. Het verkeer in Suriname is hels, maar ik ben sowieso geen held op de fiets... Gevoel voor richting is ook niet echt mijn ding, laat staan dat je hier ook nog eens links moet rijden. Er zijn geen aparte fietspaden of stroken, auto's halen je met 5 cm afstand in en de meeste rijden veel te hard. Ondertussen wordt er van alle kanten naar je getoeterd, geroepen, gefloten of ze maken geluiden die normale mensen maken naar een kat. Naast dit alles is het touren door de stad met een koele wind heerlijk!

Zaterdagavond zijn we voor het eerst gezellig gaan stappen. Eerst zijn we langs geweest bij Ilse (ook een logopediestudent die op dezelfde school stage loopt als Milana) en haar vrienden. Daarna zijn we met z'n alle uit geweest in Zsa Zsa Zsu. Dit is een club in Paramaribo, die blijkbaar maar een paar straten van ons huis zit. Al met al was dit een heel gezellig avondje! Aankomend weekend staat er een poolparty gepland. Hier hebben we ook al heel veel zin in!

Zondag zijn we om 10 uur 's ochtends vertrokken naar de Colakreek. Dit ligt best ver buiten de stad. De heenreis duurde ongeveer anderhalf uur met de taxi. De Colakreek was niet helemaal wat ik had verwacht. Ik verwachtte een soort meertje midden in de jungle. Uiteindelijk was het een soort neppe Center Parks met een rivier er omheen. Maar goed, dit maakte het natuurlijk niet minder leuk. Het water van de Colakreek is een van de schoonste van de wereld. Het heet zo omdat het water precies dezelfde bruinige kleur heeft als cola. Dit klinkt vies maar is het totaal niet. Het water en de bodem is heel schoon en lekker verkoelend. Hier hebben we heerlijk onze zondag uit lopen brakken.

Maandag hebben we voor het eerst echt stagegelopen. Dit doen van we maandag tot en met vrijdag van 8 uur tot half 1. De aankomende week zullen we alleen nog observeren in de klassen van de bovenbouw. Daarna gaan we een plan opstellen voor het logopedisch behandelen van deze kinderen en het begeleiden in de klassen.

Alle insecten vind ik wel nog steeds wennen. De muggen zijn om gek van te worden. Muggenbulten worden bij mij enorme paarse plekken waardoor ik er nogal mishandeld uit zie. Ook hebben we bezoek gehad van een tweede kakkerlak in de keuken, die waarschijnlijk op zoek was naar z'n vermiste vriend. Na een hoop gegil heeft onze dappere Charlotte hem ondergespoten met insectenspray, wat een mooie afdruk naliet op het keukenkastje. Naast dat krijgen Lisa en ik dagelijks bezoek van een hagedis/salamander. Hij heet inmiddels Freddie en zit iedere avond op de muur van onze slaapkamer, maar verstopt zich altijd weer snel.

Vandaag gebeurde er ook iets bizars. We hadden frietjes gekocht met het idee deze in de oven te bakken. Die hadden we alleen nog nooit gebruikt en aangezien het niet echt een moderne is wisten we ook niet hoe hij werkte. Maar ja, voor alles een eerste keer. De oven moest eerst op de goede stand en dan binnenin met een vuurtje aangestoken worden, maar waar precies… dat was de vraag. Lisa stond al klaar met de aansteker. Dus hoppa, oven op 200 graden, aansteker erin en... een enorme steekvlam uit de oven! Iedereen schrok zich natuurlijk kapot. Gelukkig was niemand gewond behalve een klein beetje van Lisa’s armhaar dat was verbrand. De oven gaan we in ieder geval niet meer gebruiken voor nu.

Dat waren mijn Surinaamse avonturen tot nu toe. Ik hoop dat ik nog veel meer leuke ga mee maken!

De eerste uren in Suriname

Gisteravond zijn Alyssia, Charlotte, Lisa, Milana en ik aangekomen op het vliegveld in Suriname. Lokale tijd was het rond 8 uur 's avonds. Met onze hoofden nog in Nederland (4 uur later) was het voor ons 12 uur en waren we na een 9 uur lange vlucht aardig kapot. Eenmaal door de douane zijn we opgehaald door de conciërge van ons stageadres 'De Kennedyschool'. Onderweg naar de hoofdstad Paramaribo, reden we door Para. Dit is een gebied buiten de stad met veel jungle en om de paar 100 meter een huis. De huizen waren veel van hout en het zag er allemaal verlaten uit. Ik kon bijna niet geloven dat we hier echt waren en heb me dit ook een paar keer goed moeten beseffen.

Na ongeveer 45 km rijden waren we in Paramaribo. Na een korte stop bij de pinautomaat en de supermarkt reden we verder naar onze bestemming. De conciërge gaf ons een korte rondleiding over het terrein van de school en ons stagiairehuis waar wij de komende maanden gaan wonen. Inmiddels was het voor ons (Nederlandse tijd) al rond 3 uur, dus waren we meer toe aan ons bed. Het stagiairehuis is best even wennen. We werden bij de rondleiding in de keuken verwelkomt door een kakkerlak, die de conciërge vervolgens meteen plette met zijn waterflesje... Gelukkig beloofde hij gif voor insecten en muizen voor ons mee te nemen.

Na de kamers te hebben verdeeld zijn we gelijk ons bed in gedoken. Lisa en ik slapen op één kamer met 2 tweepersoonsbedden. Omdat het de eerste nacht in een vreemde kamer was (waar ook al een kruipend beest op de vloer was gespot) hebben we toch maar samen in één bed geslapen. Gelukkig hebben we de allereerste nacht overleeft. De volgende ochtend was ik gelijk al meer gewend aan het huis. Ook nu alle spullen zijn uitgepakt en de bedden opgemaakt ziet het er al een stuk leuker uit.

Kortom, alles is wennen. Vooral het klimaat. Het is erg warm en vochtig, met af en toe een keiharde regenbui van niet langer dan één minuut. Ook moet je niet naar buiten zonder deet, je wordt namelijk lek geprikt waar je bij staat. Het eerste wat we deze ochtend dan ook hebben gedaan is ingesmeerd met een laag zonnebrandcrème en daarover een dikke laag deet! Na ons eerste gezamelijke ontbijt, zijn we het terrein overgestoken en hebben we kennisgemaakt met de directrice van De Kennedyschool. Gelukkig was ze heel aardig en maandag gaan we beginnen met stage lopen! Begin van de middag hebben we de stad een beetje verkent en alvast twee fietsen gehuurd bij Zus&Zo, waar we ook lekker hebben geluncht voor 4 euro per persoon! Daar tegenover ligt de Palmentuin, waar we ook even door hebben gelopen. Lisa en Milana zijn toen gaan fietsen terwijl Alyssia, Charlotte en ik boodschappen deden. Hier deden we uiteindelijk allebei 2 uur over... en kwamen we bijna tegelijk weer aan bij ons huis. Inmiddels deed de WiFi het ook en konden we allemaal even contact zoeken met de buitenwereld. Charlotte heeft vanavond super lekker voor ons gekookt, dus gaan we nu genieten van ons eerste (echte) avondje in Suriname!